Fryderyk Chopin
Muzyka nieustannie rozbrzmiewała w domu Chopinów. Bardzo wcześnie Fryderyk objawił zdolności muzyczne. W arkana gry fortepianowej wprowadzała małego Frycka matka. W latach 1816-1822 jego nauczycielem był Wojciech Żywny, skrzypek pochodzenia czeskiego. Już w wieku siedmiu lat Fryderyk wydał "Poloneza g-moll" i zaczął występować w domach szlachty i arystokracji, m.in. w Pałacu Radziwiłłowskim, w Belwederze u Wielkiego Księcia Konstantego, u Czartoryskich, Sapiehów, Czetwertyńskich, Pruszaków, Zajączków, Zamoyskich w Pałacu Błękitnym, Potockich, Mokronowskich, Grabowskich, Konstantowej Wolickiej, Teresy Kickiej, a także w Resursie Kupieckiej (Pałac Morsztynów) u Klementyny z Tańskich Hoffmanowej. W 1818 roku wręczył swoje dwa polonezy Marii Fiodorownie, matce cara i króla polskiego w czasie jej pobytu w Warszawie. W 1820 roku Angelika Catalani, podziwiając grę Fryderyka, obdarowała go złotym zegarkiem z dedykacją. W tym samym roku jego ojciec został profesorem języka francuskiego w Szkole Wojskowej Aplikacyjnej (wcześniej od 1812 roku wykładał język i literaturę francuską w Szkole Artylerii i Inżynierii). Od 1823 roku Józef Elsner udzielał Fryderykowi rad w zakresie kompozycji, a od 1826 roku uczył go w Szkole Głównej Muzyki. Jako pianista Chopin był właściwie samoukiem. Nie zrobił matury, bo musiałby poświęcić jeszcze jeden rok na naukę w liceum. Wówczas pozwalano jednak na rozpoczęcie studiów zaraz po ukończeniu liceum, bez konieczności zdawania matury.